Al sinds de jaren '50 is bekend dat kakkerlakken resistentie opbouwen tegen insecticiden die worden ingezet om ze te bestrijden. Uit een recente studie blijkt dat ze bij toepassing van een werkzame stof ook zeer snel resistentie opbouwen tegen een andere werkzame stof. Dit maakt bestrijding van de Duitse kakkerlak nog moeilijker dan gedacht.
Het onderzoek naar de bestrijding van de Duitse kakkerlak is gepubliceerd in Scientific Reports. Tijdens de studie bleek dat bij deze kakkerlakkensoort resistentie aanwezig was tegen bijna alle soorten beschikbare insecticiden. De onderzoekers hebben gedurende zes maanden in appartementen op twee locaties drie verschillende bestrijdingsstrategieën getest:
- De kakkerlakken zijn bestreden met één werkzame stof, waartegen bij aanvang weinig resistentie aanwezig was;
- De kakkerlakken zijn besteden met een mengsel van twee werkzame stoffen.
- De kakkerlakken zijn bestreden met drie verschillende soorten insecticiden, waarbij per maand een andere werkzame stof werd toegepast;
Alleen de test met één werkzame stof was succesvol op een van de twee geteste locaties. De geteste combinatie van twee werkzame stoffen bleek totaal niet te werken. De kakkerlakkenpopulatie nam sterk in omvang toe. Door te wisselen naar een ander combinatiemiddel nam de hoeveelheid kakkerlakken wel af. Bij de behandeling met per maand een ander middel werd geen duidelijke afname van het aantal kakkerlakken gevonden. De kakkerlakken bleken ook resistent te worden tegen werkzame stoffen waaraan ze niet waren blootgesteld. Dit heet kruisresistentie.
Bij het bestrijden van kakkerlakken is een goede strategie voor de keuze van de werkzame stof(fen) dus erg belangrijk. Hierbij moet aan het begin worden bepaald of de kakkerlakken al resistent zijn tegen de toe te passen stof(fen) en er moet rekening worden gehouden met het optreden van kruisresistentie.